Belma Aksun'un öykü kitabı, yine bir öykü yazarı olan dost tarafından hediye edilince okudum. Kitabın ilk öyküsüydü adını aldığı öykü...
Kitap okuma konusunda inanılmaz baskı altında hissederim kendimi. Öğrencilik yıllarımda arkadaşlarımın okuduğu kitaplar bana yetersizlik duygusu yaşatıyor, okuma konusunda çaba gösteriyordum. Düşünün kitap okumak benim dünyada yegane zevk aldığım şey. Birisi engel olmasa kitap okumaktan sıkılarak vazgeçmişliğim yok. Ve sosyal ortamda siz bir kitapsever değilsiniz. Ne can sıkıcı!...
Sıkıcı mı oldu bu yazı ne...Konu itibarıyladır, endişeye mahal yok. Bu kadar kitap okumayı seviyorum da yazmayı denememiş olabilir miyim? Yazdım canım, ben bir gizli yazarım. Ablam bu konuda travma yarattığı için ortalığa hiç çıkmadı yazılarım. Roman denememi bulmuş bir de başkalarına okutacak. Ele geçirir geçirmez yaktım ve bu tehlikeyi savuşturdum. Başka önlemler de aldım tabi. Sait Faik'in ruh hali bulaşıyor istemeden...Yaqzmazsam deli olacağıma göre bana ait alfabeyle yazarım, kimseye ifşa olamaz. Çareler bulunur elbet.
Etrafınızda kim varsa kitap okuma konusunda iyi olduğuna ikna edici konuşmalar yapar. İyi de kim bu kitap okumayan güruh...İstatistiklerimizi aşağıya çekiyor. Satılan kitap sayısı kriteri sanırım, okuyanı göstermediğinden...Ben kitap okuyamıyorum. Okumaya değer kitap ender geçiyor elime.
İşte en son hayal kırıklığım "Sadece Yapraklarını Döktü" . Hikâye mi, bence değil. Dost sohbetlerinde vatan kurtaran bilgiler paylaşırız ya, kendisi de biriktirdiği bu edinimlerini sıralamış. Bir kadın kahramana yılbaşı arifesi düşündürerek hikâye kurguladığını zannetmiş. Bu fikirleri aslında deneme türü yazıyla gayet paylaşabilirdi. Neden hikaye diye tutturup benim kitap okuma zevkimin içine ediyorsun değil mi ya!...Zorladım ikinci hikayeyi de okudum. İşte size bir kurgu kısırlığı daha: Ayağı kırılan kahramanın pencereden seyirle tanık olduğu hayat. Mantıksal kurguda hatalarla dolu. Bıraktım okumuyorum.
Sadece yapraklarını döken ülke bu arada. Derhal sıyrılıp eski haşmetine kavuşacak. Benim yapraklarım dökülmedi.Saçlarım döküldü hayatın yükünden. Azıcık düşünce duygu dünyasında terapi olalım dedim, olmadı. Yazmayın kardeşim, iyi öykü değilse yayınlatmayın. Debdebeli isimlerle, müthiş kapak dizaynı ile aklımızı çelmeyin, zamanımızı çalmayın.
Genellikle başkalarının beğeni süzgecinden geçmiş günümüz eserlerini okumaya çalışıyorum, frekans tutturamıyorum. En iyisi zamanın süzgecinden geçmiş klasiklerle mest olmak.Öyle kardeşim...